Poronieniem określa się przedwczesne zakończenie ciąży, które nastąpiło do 22 tygodnia. Objawy poronienia charakteryzują się przede wszystkim krwawieniem z pochwy, któremu towarzyszy ból brzucha podobny do tego przed miesiączką tylko z większym nasileniem – wskutek tego następuje wydalenie obumarłego jaja płodowego.
Wczesne poronienie / późne poronienie
Poronieniem wczesnym określa się zakończenie ciąży w pierwszych trzech miesiącach – czyli do 12 tygodnia. Objawami wskazującymi na rozpoczęcie się poronienia jest przede wszystkim wystąpienie krwawienia – najczęściej w postaci skrzepów, oprócz tego pojawiają się bóle i skurcze zlokalizowane w środkowej części podbrzusza. Te zjawisko poronienia występuje dość często i spowodowane jest zazwyczaj nieprawidłowym rozwojem płodu.
Jeżeli do poronienia dojdzie między końcem 12 a początkiem 22 tygodnia ciąży określa się to poronieniem późnym. Wczesnymi objawami mogącymi zwiastować poronienie w drugim trymestrze ciąży jest pojawienie się różowych lub brunatnych upławów o charakterystycznym zapachu, taka wydzielina utrzymuje się do kilku dni. Nie zawsze wystąpienie upławów musi być nieszczęśliwym zwiastunem przerwania ciąży dlatego warto udać się po poradę do swojego lekarza ginekologa. W przypadku późnego poronienia jest możliwość, że przy wczesnej reakcji lekarz podejmie odpowiednie działania by zapobiec utraty dziecka. Sam przebieg poronienia na tym etapie ciąży przypomina poród – pojawiają się skurczę, po których następuje pęknięcie pęcherza owodniowego, szyjka macicy rozwiera się dochodzi do wydalenia płodu, a później łożyska. W przypadku poronienia w drugim trymestrze ciąży powodem są najczęściej zaburzenia dotyczące łożyska – może być ono nieprawidłowo zagnieżdżone, przedwcześnie oddzielić się od macicy, lub nie produkować prawidłowej ilości hormonów odpowiadających za utrzymanie ciąży.
Oprócz podziału ze względu na okres trwania ciąży poronienia dzieli się również pod względem klinicznym w zależności od jego przebiegu. Poronienie zagrażające objawia się nie dużym krwawieniem, któremu mogą towarzyszyć bóle podbrzusza występujące w drugim trymestrze ciąży. Większość ciąż zagrożonych poronieniem udaje się uratować, by określić szansę na utrzymanie ciąży wykonuje się badanie USG, które ma wykazać ocenę rozwoju płodu oraz badania hormonalne by móc stwierdzić, że stężenie hormonów jest wystarczające by utrzymać ciążę. Zaleca się wtedy całkowite przebywanie w łóżku – najlepiej w warunkach szpitalnych. Poronienie zagrażające może rozwinąć się w tzw. poronienie w toku, dochodzi do tego gdy kobieta zlekceważy pierwsze objawy świadczące o zagrożeniu ciąży lub gdy wprowadzone leczenie podtrzymujące nie przyniosło odpowiednich efektów. Objawami tego poronienia są silne bóle i skurcze w podbrzuszu oraz intensywne krwawienie. Wówczas dochodzi do utraty ciąży.
Poronieniem nawykowym określa się poronienie samoistne, które występuje po sobie trzy lub więcej razy – przyczyną takich poronień najczęściej są wady rozwojowe zarodka.
